یکصد و هشتمین کنفرانس بین‌المللی کار

«آزادی انجمن» در اقتصاد سرمایه‌داری از این جهت اهمیت دارد که بدون وجود این آزادی، سرمایه‌داری، به جای تمرکز بر ارتقای روش‌های افزایش بهره‌وری، کسب سود از طریق بهره‌کشی را آسان‌تر خواهد یافت و در این صورت، تضادهای طبقاتی حادتر شده و کل نظام سرمایه‌داری در معرض نابودی قرار خواهد گرفت.

در پی‌ نقدهایی که جریانات سیاسی رادیکال از بهره‌کشی در نطام سرمایه‌داری مطرح کردند و توضیح دادند که چطور طبقه کارگر با وجود ارتش ذخیره بیکاری مجبور خواهد شد نیروی کار خود را ارزان‌‌تر از ارزش واقعی آن بفروشد، مصلحان اجتماعی روش‌های قانونی متعددی برای رفع این نواقص بازار آزاد ارایه دادند که آزادی انجمن، چانه‌زنی دسته جمعی و نظام بیمه‌ای از آن جمله است. با وجود این مؤسسات، کارگاران مجبمور نخواهد بود که نیروی کار خود را در یک فضای غیرعادلانه و زیرقیمت بفروشند.

البته، فقدان این مؤسسات و یا ناکارآمدی آن‌ها در کشورهای در حال توسیعه سبب می‌شود که نیروی کار در این کشورها ارزان‌تر از نیروی کار در کشورهای توسعه یافته باشد. به همین خاطر، سرمایه برای بهره‌کشی تمایل می‌یابد تا به این دسته از کشورها سرریز شود.

خوشبختانه، حق آزادی انجمن از جمله حقوقی است که تمام کشورهای عضو سازمان بین‌المللی کار، اعم از اینکه کنوانسیون‌های مربوط به این حقوق را پذیرفته باشند یا نه، ملزم به رعایت آن‌ها هستند.

از همین رو، نقض حق آزادی انجمن از سوی دولت‌ها، یکی از مبرم‌ترین مسائلی است که معمولا در تمام کنفرانس‌های بین‌المللی کار مطرح می‌شود و گاهی دولت جمهوری اسلامی ایران نیز مجبور به ارایه‌ی پاسخ به شکایات مختلف در این زمینه است.

در یک صد و هشتمین کنفرانس بین‌المللی کار نیز که خرداد ماه ۱۳۹۸ در ژنو برگزار شد، در همین زمینه شکایاتی مطرح بود و نوشته مختصر زیر، که بخشی از گزارش این کنفرانس است، به همین موضوع پرداخته است. با هم آن را می‌خوانیم. برای بقیه‌ی قسمت‌های این گزارش اینجا را کلیک کنید.

یکی از کارکردهای اصلی سازمان بین‌المللی کار (س.ب.ک)، تنظیم استانداردهای رفتاری در قلمروی دنیای کار است. این فرایند با مشارکت داوطلبانه نمایندگان کارگران، کارفرمایان و دولت‌ها با حق رأی برابر و تحت قواعد عادلانه صورت می‌گیرد و مصوبات سازمان، به عنوان مقاوله‌نامه در اختیار هر دولت عضو گذاشته می‌شود تا در نهاد ملی قانون‌گذاری آن کشور هم به تصویب برسد. بعد از تصویب این مقاوله‌نامه‌هاست که دولت‌ ملزم به رعایت استانداردهای مصوب خواهد شد.

در فاصله اجلاس‌های سالانه کنفرانس‌ بین‌المللی کار، کمیته‌ی استانداردها و زیرکمیته‌های آن، از جمله وظیفه دارند شکایت‌های دریافتی کارگران و کارفرمایان از دولت‌های خودشان در مورد نقض این استانداردها را بررسی کنند و نتایج بررسی‌های خود را برای تصمیم‌گیری نهایی به مجمع عمومی کنفرانس بین‌المللی کار ارایه دهند.

این قسمت از گزارش هیأت اعزامی از کانون عالی انجمن‌های صنفی کارفرمایی ایران به یکصد و هشتمین اجلاس کنفرانس بین‌المللی کار به کمیته‌ی استانداردها و زیر کمیته‌های آن پرداخته است. با هم می‌خوانیم. برای مطالعه قسمت‌های دیگر این گزارش اینجا را کلیک کنید.

هفتمین قسمت گزازش یکصد و هشتمین اجلاس سالانه کنفرانس بین المللی کار که خرداد ماه امسال در ژنو برگزار شد به رسیدگی «کمیته آزادی انجمن» سازمان بین‌المللی کار به شکایت «کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های صنفی کارگری» از دولت جمهوری اسلامی ایران اختصاص دارد که از سال‌ها پیش پرونده آن در این کمیته گشوده شده و همچنان مفتوح است. این قسمت از گزارش در ادامه تقدیم شده است:

آقای مهندس محمد عطاردیان ریاست محترم کانون عالی انجمن‌های صنفی کارفرمایان ایران (کعاصکا) و نماینده کارفرمایان ایران در یکصد و هشتمین اجلاس سالانه کنفرانس بین‌المللی کار که خرداد ماه امسال در ژنو برگزار شد، در نطق خود در مجمع عمومی این کنفرانس، ضمن برشمردن آثار مخرب کارزار فشار حداکثری دولت ترامپ علیه جمهوی اسلامی ایران بر وضعیت کارفرمایان ایرانی، به سازمان بین‌المللی کار پیشنهاد داد، ضمن غیرسیاسی کردن موضوع، راه‌کارهایی برای رفع نگرانی کارفرمایان ایرانی تدوین کند. متن ترجمه فارسی سخنان ایشان در ادامه تقدیم می‌شود. متن انگلیسی این سخنان نیز به زودی در همین وب سایت منتشر خواهد شد.

مهندس محمد عطاردیان ریاست محترم کعاصکا

یکصد و هشتمین کنفرانس بین‌المللی کار

پنجمین قسمت از گزارش اجلاس سالانه کنفرانس بین‌المللی کار، که طبق معمول در خرداد ماه امسال (۱۳۹۸) در ژنو برگزار شد و نمایندگان کارفرمایان و کارگران ایران هم در آن شرکت داشتند، به سخنان مدیرکل سازمان بین‌المللی کار و رئيس سازمان بین‌المللی کارفرمایان می‌پردازد. برای خواندن بخش‌های دیگر این گزارش اینجا را كليك کنید.

پس از مقدماتی که در قسمت‌های قبلی این گزارش تقدیم علاقمندان شده است، چهارمین قسمت آن - که در ادامه تقدیم می‌شود - به خود این اجلاس تاریخی می‌پردازد که در یک صدمین سال تأسیس سازمان‌ بین‌المللی کار در خرداد ماه امسال در سوئيس، ژنو، برگزار شد. برای مرور قسمت‌های قبلی اینجارا کلیکم فرمایید. و اما ادامه این گزارش:

در سومین قسمت از گزارش مربوط به یکصد و هشتمین اجلاس سالانه کنفرانس بین‌المللی کار چند کارکرد مهم سازمان بین‌المللی کار تشریح می‌شود. خاطر نشان می‌کند کنفرانس‌های بین‌المللی کار با حضور نمایندگان کارگران، کارفرمایان و دولت‌های کشورهای عضو سازمان بین‌المللی کار هر سال در خرداد ماه در ژنو برگزار می‌شود و هیأت‌‌های نمایندگی ایران نیز در اجلاس‌های آن معمولا حضور و مشارکت فعال دارند. نمایندگان اعزامی از کانون عالی انجمن‌های صنفی کارفرمایی ایران هر سال بعد از شرکت در این کنفرانس مهم، گزارش مهم‌ترین رویدادهای این اجلاس را به صورت مکتوب در اختیار تمام تشکل‌های عضو کانون عالی قرار می‌دهد.

سومین قسمت گزارش در ادامه تقدیم می‌شود:

دومین قسمت گزارش یکصد و هستمین اجلاس کنفرانس بین‌المللی کار که از سوی سازمان بین‌المللی کار هر سال برگزار می‌شود، به دلایل تأسیس سازمان بین‌المللی کار می‌پردازد. این قسمت در ادامه تقدیم شده است.

گزارش حاضر در مورد اجلاس 108 از سري اجلاس هاي سالانه کنفرانس بین المللی کار است که از 10 تا 22 ژوئن سال 2019 (برابر با 20 تا 31خرداد سال 1398 ) در شهر ژنو، کشور سوئیس برگزار شد.

متولی برگزاري این اجلاس هاي سالانه که تحت عنوان کنفرانس بین المللی کار برگزار می شود، سازمان بین المللی کار (International Labour Organization) یا به اختصار (ILO)، یکی از آژانس هاي تخصصی سازمان ملل متحد (UN) است با ویژگی خاص و منحصر به فرد «سه ‌جانبه ‌گرایی». در حقیقت اعضاي این سازمان متشکل از سه دسته یعنی دولت ها، کارگران، و کارفرمایان می باشد. سازمان بین‌المللی کار تنها ارگان بین المللی است که هر سه گروه دولت ها، کارفرمایان و کارگران را در شرایط مساوي و با حقوقی یکسان و برابر گردهم آورده تا درخصوص مسائل و موضوعات مرتبط با کار و امور اجتماعی به منظور بهبود و ارتقاي وضعیت آن ها، به بحث و تصمیم گیري بپردازد و استانداردهاي بین المللی براي کار تدوین کند. اهداف سازمان بین المللی کار برگرفته از میباشد. بنیانگذاري « بیانیه فیلادلفیا » اساسنامه این سازمان و همچنین ILO این سازمان به قبل از تأسیس سازمان ملل برمی گردد. در حقیقت در سال 1919 میلادي تأسیس شد و سازمان ملل در سال 1945 . بعدها بعنوان یکی از زیرمجموعه هاي سازمان ملل به کار خود ادامه داد و ILO امروزه 187 کشور جهان، خود را به عضویت این سازمان در آوردهاند. به دلیل آن که سازمان بین المللی کار از قدمتی دیرینهتر ازسازمان ملل برخوردار می باشد، اجلاس هاي سالانه کنفرانس بین المللی کار در مقرّ اروپایی سازمان ملل متحد و همچنین در مقرّ سازمان بین المللی کار در ژنو- سوئیس برگزار می شود.