كنوانسيون شماره 87 سازمان بينالمللي كار در خصوص «آزادي انجمن و حمايت از حق سازماندهي به كنوانسيون» كه روز 18 تير ماه 1327 در سي و يكمين اجلاس كنفرانس بينالمللي كار در سان فرانسيسكو به تصويب رسيده، يكي از هشت كنوانسيون بنيادين سازمان بينالمللي كار است كه حتي اگر بعضي از كشورهاي عضو، به هر دليل، هنوز از تأييد آن تن زده باشند، طبق «بيانيهي اصول و حقوق بنيادين در كار» سازمان بينالملل كار ملزم هستند مفاد آن را رعايت كنند. اما تجربهها نشان ميدهد هنوز هستند دولتهايي كه مصوبات سازمانهاي بينالمللي را بياعتبار ميدانند و در نتيجه شرايط داخلي آن كشورهاست كه وضعيت اين حقوق را تعيين خواهد كرد. با اين همه، به نظر ميرسد اين تصور رايج كه گويا كنوانسيون 87 حق اعتصاب كارگران را به رسميت شناخته، در تن زدن از پذيرش حق آزادي انجمن در اين دسته از كشورها بيتأثير نبوده باشد. اما تأمل در مفاد اين كوانسيون نشان ميدهد كه در مورد حق اعتصاب به طور كامل ساكت است. همين سكوت و همان تصور رايج سبب شده است كه بين گروه كارفرمايان عضو سازمان بينالمللي كار و كارشنان عضو كميته كاربست استانداردها بر سر تفسير از مفاد اين كنوانسيون جدال دامنه داري شكل بگيرد كه هنوز ادامه دارد.
«پيام كارفرماين» تا كنون برگردان تعدادي از اسناد مربوط به حق اعتصاب كارگران و كنوانسيون 87 را منتشر كرده است كه تمام آنها در اينجا قابلدسترس هستند و به دليل اهميت موضوع روند ارايه اين اسناد ادامه خواهد يافت. به همين دليل، لازم بود متن كنوانسيون شماره 87 نيز در اختيار علاقمندان قرار بگيرد تا بتوانند با مراجعه به اصل اين سند مناقشه انگيز در مورد نظرات هر يك از طرفين دعوا داوري كنند. برگردان اين كنوانسيون به نقل از كتاب «مقاولهنامههاي بينالمللي كار»، ترجمه محمدرضا سپهري و همكاران و از انتشارات مؤسسه كار و تأمين اجتماعي در ادامه تقديم ميشود:
fa
سازمانهاي بينالمللي
سازمان بينالمللي كار (س.ب.ك)
كنوانسيونها
?
|
OPML
?