اسناد كعاصكا

در سومین قسمت از گزارش مربوط به یکصد و هشتمین اجلاس سالانه کنفرانس بین‌المللی کار چند کارکرد مهم سازمان بین‌المللی کار تشریح می‌شود. خاطر نشان می‌کند کنفرانس‌های بین‌المللی کار با حضور نمایندگان کارگران، کارفرمایان و دولت‌های کشورهای عضو سازمان بین‌المللی کار هر سال در خرداد ماه در ژنو برگزار می‌شود و هیأت‌‌های نمایندگی ایران نیز در اجلاس‌های آن معمولا حضور و مشارکت فعال دارند. نمایندگان اعزامی از کانون عالی انجمن‌های صنفی کارفرمایی ایران هر سال بعد از شرکت در این کنفرانس مهم، گزارش مهم‌ترین رویدادهای این اجلاس را به صورت مکتوب در اختیار تمام تشکل‌های عضو کانون عالی قرار می‌دهد.

سومین قسمت گزارش در ادامه تقدیم می‌شود:

دومین قسمت گزارش یکصد و هستمین اجلاس کنفرانس بین‌المللی کار که از سوی سازمان بین‌المللی کار هر سال برگزار می‌شود، به دلایل تأسیس سازمان بین‌المللی کار می‌پردازد. این قسمت در ادامه تقدیم شده است.

گزارش حاضر در مورد اجلاس 108 از سري اجلاس هاي سالانه کنفرانس بین المللی کار است که از 10 تا 22 ژوئن سال 2019 (برابر با 20 تا 31خرداد سال 1398 ) در شهر ژنو، کشور سوئیس برگزار شد.

متولی برگزاري این اجلاس هاي سالانه که تحت عنوان کنفرانس بین المللی کار برگزار می شود، سازمان بین المللی کار (International Labour Organization) یا به اختصار (ILO)، یکی از آژانس هاي تخصصی سازمان ملل متحد (UN) است با ویژگی خاص و منحصر به فرد «سه ‌جانبه ‌گرایی». در حقیقت اعضاي این سازمان متشکل از سه دسته یعنی دولت ها، کارگران، و کارفرمایان می باشد. سازمان بین‌المللی کار تنها ارگان بین المللی است که هر سه گروه دولت ها، کارفرمایان و کارگران را در شرایط مساوي و با حقوقی یکسان و برابر گردهم آورده تا درخصوص مسائل و موضوعات مرتبط با کار و امور اجتماعی به منظور بهبود و ارتقاي وضعیت آن ها، به بحث و تصمیم گیري بپردازد و استانداردهاي بین المللی براي کار تدوین کند. اهداف سازمان بین المللی کار برگرفته از میباشد. بنیانگذاري « بیانیه فیلادلفیا » اساسنامه این سازمان و همچنین ILO این سازمان به قبل از تأسیس سازمان ملل برمی گردد. در حقیقت در سال 1919 میلادي تأسیس شد و سازمان ملل در سال 1945 . بعدها بعنوان یکی از زیرمجموعه هاي سازمان ملل به کار خود ادامه داد و ILO امروزه 187 کشور جهان، خود را به عضویت این سازمان در آوردهاند. به دلیل آن که سازمان بین المللی کار از قدمتی دیرینهتر ازسازمان ملل برخوردار می باشد، اجلاس هاي سالانه کنفرانس بین المللی کار در مقرّ اروپایی سازمان ملل متحد و همچنین در مقرّ سازمان بین المللی کار در ژنو- سوئیس برگزار می شود.

به نظر می‌رسد سازمان‌های اجتماعی نیز، صرف‌ نظر از کارکردهای ویژ‌ه‌ای که دارند، در طول حیات خود مراحل مختلفی را طی می‌کنند. کم و بیش شبیه رشد یک انسان، رشد سازمان‌های اجتماعی نیز مرحله‌ای است. تشخیص اینکه هر سازمان در چه مرحله‌ای از منحنی عمر سازمانی خود قرار دارد و در نتیجه کدام دسته از مشکلات در آن مرحله طبیعی یا غیرطبیعی است و برای حل هر دسته از این مشکلات چه کارهایی باید صورت بگیرد از جمله وظایف اصلی رهبری یک سازمان محسوب می‌شود.

بر اساس بعضی از نظریات مدیریتی، سازمان‌های اجتماعی در هر محله از حیات سازمانی خود با تله‌ها‌ی مختلف و متنوعی رو به رو خواهند شد که تجربه‌های مدیریتی نشان می‌دهد تا حدود زیادی قابل‌ پیش‌بینی هستند.

بر اساس همان نظریات مدیریتی، بسیاری از این تله‌ها که در مسیر تکامل سازمان‌ها دهان می‌گشایند و سازمان‌ها را در کام خود فرو می‌کشند، ناشی از سقوط اعتماد و احترام متقابل در میان تصمیم‌گیران اصلی سازمان‌هاست. به همین دلیل، تقریبا تمام کتاب‌های راهنمای مدیریت بر اصل رعایت احترام و اعتماد متقابل تأکید کرده‌اند. اما تجربه‌ها نشان می‌دهد، اگر ساختارهای حاکم بر فرایندهای تصمیم‌گیری نامناسب باشند، صمیمی‌ترین شرکای یک شرکت و سازمان نیز دیر یا زود در مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند و با سقوط تدریجی احترام و اعتماد متقابل، تله‌های مدیریتی نیز یکی یکی دهان می‌گشایند و سازمان‌ها را در مراحل مختلف حیات سازمانی خود در کام مرگ فرو می‌کشند.

برنامه پیشنهادی آقای مهندس محمد عطاردیان ریاست محترم هیأت مدیره کانون عالی انجمن‌های صنفی کارفرمایی ایران (کعاصکا) - که در قالب پیشگفتاری بر کتاب دستورنامه رابرت ارایه شده است - قواعد ساختاری مورد نیاز برای مدیریت اختلاف‌ها را در اختیار اعضای تشکل‌های کارفرمایی قرار می‌دهد.

با عنایت به تفویض اختیار بررسی تقاضای ثبت انجمن‌های صنفی کارفرمایی به کعاصکا - که محصول اعتماد مسؤلان محترم وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به مسؤلان کعاصکا بوده است - ضرورت پایبندی داوطلبانه اعضا به یک مجموعه قواعد منسجم و منطقی و عادلانه برای مدیریت اختلاف‌ها بسیار ضروری بود و نشان می‌داد که کعاصکا وارد مرحله‌ی نوینی از حیات سازمانی خود شده است. نو‌آفرینی ساختاری کعاصکا بدون توجه به تجربه‌های کسب شده از محلی سازی این قواعد تقریبا ممتنع خواهد بود. پیشگفتار دوم این کتاب با عنوان «راهنمای استفاده دستورنامه رابرت در کانون عالی انجمن‌های صنفی کارفرمایی ایران»، به همین مسائل می‌پردازد. در ادامه، این دو پیشگفتار به دنبال هم تقدیم شده است.

امید می‌رود به مرور و با همت حرفه‌‌ای‌های عضو کعاصکا، زمینه برای نوآفرینی کعاصکا بر اساس این تجربه‌ها فراهم شود.