مسؤليت‌هاي بين‌المللي سازمان بين‌المللي كارفرمايان

چشم‌انداز ما براي براي سازمان بين‌المللي كارفرمايان در دنياي جديد

براي خواند برگردان بخش نخست اين سخنراني اينجا را كليك كنيد.

اين امر غصب اين نقش از ساير سازمان‌هاي جهاني كسب و كار نخواهد بود، بلكه پر كردن يك جاي خالي است. درك من اين است كه اتاق بين‌المللي بازرگاني مأموريت اقتصادي و بازرگاني ويژه‌اي دارد و عضويت ملي آن به نحوي تجهيز نشده كه نمايندگي جهاني كسب و كار را بازتاب دهد. فارم جهاني اقتصاد عمق و گستره‌ي سازمان بين‌المللي كارفرمايان در سطح ملي را ندارد. به علاوه، اين فارم يك محل نشست است و از آنجايي كه عضويت ندارد، نمي‌تواند از سوي كسب و كار به معناي جهاني سخن بگويد.

اگر چشم‌انداز پيشنهادي پذيرفتني باشد، سازمان بين‌المللي كارفرمايان بايد استعدادها و تخصص‌هاي خودش را در عرصه‌هايي كه براي هدف‌هاي راهبردي‌اش حياتي هستند تعميق كند.

هدف‌هاي راهبردي كه در اساسنامه‌ي سازمان‌ بين‌المللي كارفرمايان هست بايد همراه با خطوط زير صورتبندي شوند:

• ترويج اشتغال اقتصادي و محيط اجتماعي لازم براي حفظ و توسعه‌ي بنگاه‌ آزاد و بازار اقتصادي؛
• هماهنگ سازي و ترويج منافع فدراسيون‌هاي ملي كسب و كار در فارم‌هاي جهاني؛
• تقويت،‌ مساعدت و خدمت به سازمان‌هاي عضو؛
• ترويج سياست‌ها و روش‌هاي مديريتي كه مشاركت مثبت كسب و كار در كاهش فقر و زندگي‌ بهتر براي همه را تضمين كند.

عرصه‌هاي فعاليتي كه از موارد فوق ناشي مي‌شود، استانداردهاي بين‌المللي كار، ايجاد اشتغال، توسعه‌ي بنگاه، مسؤليت اجتماعي شركت، بهداشت و ايمني شغلي، روابط صنعتي بين‌المللي، مسائل تغييرات آب و هوايي و حقوق بشر را در بر مي‌گيرد.

در اين عرصه‌‌هاي فعاليتي كار جديدي وجود ندارد. با اين حال،‌ اتخاذ چشم‌انداز جديد مستلزم ارتقاء دادن و توجه كردن قابل توجه به كمپاني‌ها در تمام مناطق است. سازمان بين‌المللي كارفرمايان مي‌بايست به يك تأمين‌كننده‌ي قطعي معرفت و تخصص در تمام عرصه‌هاي فعاليتي‌اش بدل شود. بايد روش‌هاي اثربخش‌تري را براي گردآوري نظرات اعضاء و توزيع مواضع مورد توافق از طريق كارگاه‌هاي آموزشي و كنفرانس‌ها در تمام مناطق ابداع كند.

فكر مي‌كنم اگر كمپاني‌ها ارزش‌هاي واقعي را مشاهده كنند براي پرداخت هزينه‌ي آن را خواهند پرداخت. بنا بر اين، لازم نيست هزينه‌ي عضويت جز براي جبران تورم افزايش يابد.

ساير تشكيلات جهاني كسب و كار بايد به تأمين فرصت‌ براي مشاركت‌ها در اتخاذ مواضع سياستي در عرصه‌هاي خاص خودشان ادامه دهند. سازمان بين‌المللي كارفرمايان بايد با آن‌ها همكاري كند، اما،‌ افزوده بر آن،‌ بايد صداي كسب و كار را در هم‌انديشي‌هاي (فارم‌ها) جهاني هماهنگ سازد.

اين بايد تضمين كند كه صداي كسب و كار پراكنده نشود و در هم‌انديشي‌هاي وزيران كار، مالي و غيره، تكه تكه نباشد، بلكه، در هم‌انديشي‌هاي رهبران سياسي جهان و سازمان ملل متحد و گروه 20 به روش هماهنگ عرضه شود.

اهميت راهبردي نقش كسب و كار نمي‌تواند در جهان پس از جنگ سرد بيش از حد مورد تأكيد قرار بگيرد. نسبت به اين واقعيت كه كسب و كار براي حل مشكلات بيكاري، فقر و بي‌عداتلي در جهان اجتناب‌ناپذير است هنوز پذيرش جهاني ندارد. تنها سؤال اين است كه منافع كسب و كار چگونه با منافع كل جامعه، و به اين ترتيب با ازدياد نظام‌هاي نظاتري، بيشتر هماهنگ شود. به عنوان كسب و كار، ما وظيفه داريم مداخله‌ي خود را به نحو اثربخشي كارآمد سازيم، در غير اين صورت زير توقعات ساير گروه‌هاي منافعي كه بهتر سازماندهي و هماهنگ شده‌اند، درهم خواهيم شكست.

در خاتمه، اعتقاد دارم كه فضاي جهاني تغيير كرده است. مسائل اقتصادي، اجتماعي، محيط زيستي ادغام شده‌اند. ايجاد اشتغال و كاهش فقر و نابرابري با رشد اقتصادي به عنوان‌ هدف‌هاي اقتصادي ملي و جهاني هم تراز هستند. سازمان‌هاي جهاني كسب و كار مانند سازمان بين‌المللي كارفرمايان براي آنكه شنيده شوندبايد مواضع سياسي خودشان را در بستر رويكرد اذعام شده‌ي خودشان بايد صورت‌بندي و تدوين كنند.

بله، ساختن سازماني با توانمندي‌ها و رهبري ضروري كه اين چشم‌انداز به پيش را اتخاذ كند يك چالش است. اما اعتقاد دارم دست‌ يافتني است. در وهله‌ي اول، بيائيد براي آينده‌‌ي سازمان بين‌المللي كار اين چشم‌‌انداز را اتخاذ كنيم.