به شبكه اطلاع‌رساني كارفرمايان ايران خوش آمديد!

پذيرش سايت > كانون عالي انجمن‌هاي صنفي كارفرمايي ايران (كعاصكا) > «پيام كارفرمايان»: نشريه كعاصكا > پيام كارفرمايان شماره 24

نخستين كنفرانس بين‌المللي ماندگاري، ظرفيت‌سازي و توانمندسازي شركت‌ها و سازمان‌هاي پروژه‌ محور با رويكرد صنعت احداث

چشم ياري پنداشت غلط

4 آبان 1389 (از پيام كارفرمايان شماره 24)

سه شنبه 26 اكتبر 2010 بوسيله ى گروه‌ نويسندگان

نخستين كنفرانس بين‌المللي «ماندگاري، ظرفيت‌‌سازي و توانمندسازي شركت‌ها و سازمان‌هاي پروژه محور با رويكرد صنعت احداث»، كه روزهاي شنبه و يك‌شنبه، 24 و 25 مهر ماه 1389، در سالن‌ همايش‌هاي رازي تهران برگزار شد، به عنوان يك تجربه‌ي بي‌سابقه، از زاوياي گوناگون قابل بررسي است و اين شماره‌ي «پيام كارفرمايان» در گزارش‌هاي خود برخي از مهم‌ترين نقاط قوت و ضعف اين همايش را مورد بررسي قرار داده است. اما اين نوشته فقط به يكي از نقطه قوت‌هاي كنفرانس مي‌پردازد و مي‌كوشد استدلال كند چرا اين نقطه‌ي قوت، مهم‌ترين‌ است.

اينكه پنج انجمن كارفرمايي فعال در صنعت احداث [1]، با حقوق مساوي، «مؤسسه تحقيق و توسعه‌ صنعت احداث» را تأسيس كرده‌اند، به خودي خود يك ابتكار تاريخي بسيار مهم است.
اينكه مؤسسه‌اي با اين ويژگي بي‌سابقه،‌ كنفرانسي بين‌المللي برگزار مي‌كند و مبرم‌ترين مشكلات صنعت احداث را هدف قرار مي‌دهد، نيز، اقدامي كارساز است كه ثمرات آن در آينده‌ي نه چندان دور به بار مي‌نشيند.
اينكه در نخستين كنفرانس «مؤسسه تحقيق و توسعه‌ صنعت احداث» حدود 40 نفر از صاحب‌نظران و پيشكسوتان اين صنعت مجموعه‌ي نسبتاً كاملي از تمام موضوعات مبرم و مهمِ مرتبط با صنعت احداث را مورد بررسي قرار مي‌دهند و به اين ترتيب، نخستين بانك موضوعيِ صنعت احداث را فراهم مي‌آورند، يك دستاورد كم نظير است كه حتي شركت‌كنندگان در كنفرانس را نيز به شگفتي انداخت.
اينكه ده‌ها شركت فعال در صنعت احداث ثمره‌ي همكاري‌هاي خود را در كالبد يك رويداد اجتماعي پرقدرت و اثرگذار لمس كردند و عزم‌شان براي تداوم جدي‌تر و گسترده‌تر اين همكاري‌ها جز‌م‌تر شد، يكي ديگر از نتايج اين كنفرانس است كه امواج انرژي برآمده از آن تا آينده‌هاي دور تداوم خواهند داشت.

مي‌توان فهرست دستاوردهاي نخستين كنفرانس صنعت احداث را همچنان ادامه داد. اما تمام اين دستاوردها يك خصوصيت بديع دارند كه به تمام اين رويداد جنبه‌ي تاريخي مي‌دهد: اينكه صنعت احداث براي برخاستن دست روي زانوي خود گذاشته است. آيا اين مسأله اينقدر مهم است؟

تا همين يك سال و چند ماه پيش كه تعدادي از سازمان‌هاي فعال در جامعه‌ي مدني مطالبات خودشان را براي ارايه‌ به نامزدهاي دهمين دوره‌ي انتخابات رياست جمهوري مدون كردند، كه در نوع خود اقدامي ابتكاري بود، از دولت خواسته مي‌شد تا مطالبات آن‌ها را برآورده سازد: ما يك باغ مي‌خواهيم، پس دولت بايد براي ما يك باغ بسازد!

چنين رويكردي در جامعه‌اي كه، به دلايل تاريخي، دولتش فعال مايشاء بوده، بسيار طبيعي است. با اين همه، مرور اسناد «مؤسسه‌ تحقيق و توسعه‌ صنعت احداث» و تأمل در تحليل‌هاي ارايه شده در نخستين كنفرانس حاكي از سربرآوردن يك گفتمان جديد است: ما يك باغ مي‌خواهيم، اما خودمان بايد آن را بسازيم!

دست‌دركاران صنعت احداث به اعتبار تحصيلات، تجربه‌ و آگاهي نسبت به تأثير فرايند‌هاي جهاني‌شدن بر كشورهاي درحال توسعه، از شكل‌گيري اين گفتمان جديد، كه امري تاريخي است، به خوبي آگاه هستند. به همين دليل، يكي از سخنرانان همايش كه تجربه‌ي سي‌ سال خدمت در سمت‌هاي مهم در وزارتخانه‌‌اي استراتژيك را در پرونده‌ي حرفه‌اي خود دارد، با استقبال از شكل‌گيري مؤسسه‌ تحقيق و توسعه‌ صنعت احداث يك بيت شعر را قرائت كرد كه به زيباترين شكل ممكن اين تغيير گفتمان را صورتبندي كرده است:

ما زياران چشم ياري داشتيم
خود غلط بود آنچه مي‌پنداشتيم.


مراسم اختتاميه‌ي كنفرانس

[1] انجمن شركت‌هاي ساختماني، انجمن صنفي شركت‌هاي پيمانكار تأسيسات و تجهيزات صنعتي ايران،‌جامعه مهندسان مشاور ايران، انجمن صادركنندگان خدمات فني و مهندسي، و انجمن شركت‌هاي مهندسي و پيمانكاري نفت،‌ گاز و پتروشيمي